|
„O Złotym
Dzwonku Świętego Mikołaja” |
|
|
|
Akcja
przedstawienia toczy się symultanicznie w dwóch planach. Pierwszy to pokój
rodzeństwa Zosi i Stasia oczekujących wizyty Świętego Mikołaja. Drugi to
Niebo, gdzie Aniołek pomaga Świętemu Mikołajowi w przygotowaniu i pakowaniu
świątecznych prezentów. Jednak jak to w życiu bywa, nic nie jest zbyt proste.
Na Ziemi dzieci martwią się o to czy zasłużyły na prezenty, bo nie są pewne
swej grzeczności, a w Niebie zjawia się ciekawski i psotny Diabełek. Drocząc
się z Aniołkiem i bezustannie psocąc sprawia, że najważniejszy atrybut
Świętego Mikołaja: Złoty Dzwonek sprawdzający grzeczność dzieci spada na
Ziemię. Tu znajdują go Zosia i Staś, którzy wcale nie są pewni czy chcą aby
Dzwonek wrócił do Świętego Mikołaja. Dzięki pomocy widzów obydwa wątki
przedstawienia, zarówno ten ziemski jak i niebiański znajdują swoje wspólne, szczęśliwe
zakończenie. Odzyskawszy Złoty Dzwonek Święty Mikołaj odwiedza zarówno
bohaterów przedstawienia jak i uczestniczące w przedstawieniu dzieci. Spektakl
pełen jest melodyjnych piosenek i zabawnych sytuacji, dlatego widzowie nie narzekają
na brak uśmiechu. Istotnym elementem widowiska jest bliski kontakt z widzami,
który bohaterowie świątecznej opowieści z nimi nawiązują. Przedstawienie
zapewnia więc żywy odbiór i pełne uczestnictwo widzów w perypetiach
bohaterów. Na życzenie
organizatora dopełnieniem całości jest wspólne spotkanie ze Świętym
Mikołajem, uwieńczone rozdawaniem mikołajkowych prezentów. |
||
|
|
||
